Երբ անվասայլակով մարդուց պահանջում են մասնակցել վազքի մրցույթի, ապա բնական է, որ արդյունք ակնկալելն անիմաստ է: Բայց երբ նույն անձից պահանջում են ստեղծագործել որևէ երաժշտական գործիքով, ապա կարելի է մեծ նվաճումներ ակնկալել:
Կարծում եմ, որ հաշմանդամների համար անկախ նրանից, թե որտեղ են նրանք ապրում, կա երկու խնդիր.
- Խղճահարություն կամ արհամարհանք հասարակության կողմից,
- Խղճահարություն սեփական անձի նկատմամբ:
Իրականում եթե առաջինը կարող էր ինչ-որ կերպ մոտիվացնել, ստիպել անհատին ապացուցել, որ հաշմանդամությունը նրան ոչ մի առումով ավելի ցածր, ավելի վատը կամ ավելի քիչ հնարավորություններով մարդ չի դարձնում, ապա երկրորդը կատարում է ճիշտ հակառակ գործը: Հասարակության կողմից ոչ սովորական վերաբերմունքը կարող է մղել մեծ նպատակների և համապատասխանաբար նվաճումների հասնելուն: Բայց սեփական անձի նկատմամբ խղճահարությունը ստիպում է ընդունել, որ եթե ծնվել ես արատով կամ դարձել ես հաշմանդամ դեպքերի բերումով, ապա քո հնարավորությունները հօդս են ցնդել:
Ցանկացած մարդու համար էլ նպատակներին հասնելը աշխատանք և ջանքեր է պահանջում: Արդար նայելով հասարակության բոլոր անդամներին` կարող եմ ասել, որ նույն ջանքերն են պահանջվելու նաև հաշմանդամներից: Չէ որ նույն ռասիզմը մենք ավելի շատ փորձում ենք շեշտել որպես սպիտակամորթների թերություն, բայց ոչ երբեք սևամորթների, որոնց մեջ … ԿԱՐԴԱԼ ԱՄԲՈՂՋԸ
Օրինակ` երբ լսում եք Բեթհովենի ստեղծագործությունները, հիշու°մ եք, որ նա լսողական արատ է ունեցել: Կամ երբ վերջերս Թայգեր Վուդսը ճանաչվեց աշխարհի լավագույն գոլֆ խաղացողներից մեկը, որևէ մեկը չհիշեց, որ նա դժվարությամբ է կարողանում հստակ խոսել` ի ծնե արատի պատճառով: Իսկ որ Սթիվի Ուանդերը կու°յր է… Իսկ որ Ֆրանկլին Ռուզվելտը սայլակ և ձեռնափայտեր էր օգտագործում… Մարդու հոգևոր աշխարհը և մեծ գործեր անելու կարողությունը փոխկապակցված չեն նրա ֆիզիկական հնարավորությունների հետ: 
